Ekzistas grandega malsameco inter verko kaj laboro. Oni devas precize kaj akurate kompreni tiel malsamecon.
Oni povas dividi la homaron je du partoj: a) verkantoj, kaj b) laborantoj.
Ĉu vi verkas aŭ laboras? Kion vi faras je via vivo por pravigi vian rajton konsumi tion, kion jam produktita estas, sed kion vi bezonas por travivi?
La decido por fabriki ion ne rezultas el via persona aĉetado. Kompreneble! Sed ja rezultas el kolektiva aĉetado. Do, fine, via ĉiutage aĉetado certe influas la celon de fabrikado. Bonvolu ne forgesi ĉi tiujn ideojn. Ni bezonos ilin poste.
Ni vidu nun kial "labori" estas tre malsama ol "verki", eĉ se fine la rezulto de ambaŭ aktivecoj povus esti sama.
Kiam oni verkas oni faras tion, kion oni ŝatas fari. Eble la fina produkto ne estas interesa por la verkanto, sed la verkante tempo ja estas grava por ŝi. Kompreneble, eble la fina produkto ja estas grava por la verkanto. Sed la grava ideo ĉi tie estas ke la verkanto decidas kion fari, ne la aĉetonto (se iu ajn ekzistas!)
Komplete kontraŭe, kiam oni laboras, oni okupiĝis pri io, kion pli eble oni nek ŝatas nek interesas. Plej certe, kiam oni laboras oni malŝatas laborante tempon kaj tute ne interesiĝos pri la fina produkto aŭ servo.
Sed la plej grava malsameco inter labori kaj verki konsistas je la ebleco ricevi aŭ gajni monon por la agado.
La laboro kutime estos farita laŭ kontrakto. Kontraktoj ĉiam mencias kvantojn. La plej grava kvanto rilatas al mono kiu estos ricevata de laboranto.
La verko bezonas imagon. La verko bezonas amon de verkanto al farata ago aŭ al agado mem. Sed la verkanto ne havas iun certecon pri ricevado de mono. La verkanto faras por si mem. La laboranto faras por iu ajn alia.
Verkantoj povus esti pli feliĉaj danke al ilia kontenteco dum verkado. Sed la fina rezulto ĉiam estas tute ne certa.
Laborantoj... Ĉu vi povas finigi la ideon?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment